Nare emoties voelen we liever niet. Dat is onze natuur. En toch zijn ze er. Verdriet, teleurstelling, angst en onmacht. Het is onze natuur dat ze onderdeel van ons leven zijn èn het is onze natuur om ze te willen vermijden. Het gezond omgaan met dit fenomeen zit hem in het doorzien van deze tegenstelling én daar naar handelen. Zodra je dat aan kunt en wilt. Zodra het veilig genoeg is en de tijd rijp zeg ik altijd. Wat kan helpen is emoties vergelijken met het weer.
Voorkeur en afkeer
Als ik naar mijzelf kijk heb ik toch duidelijk een voorkeur voor droog en zonnig, 20 - 25 graden en af en toe een licht briesje. Regen en wind of meer dan 28 graden: liever niet en als het gevaarlijk stormt en onweert ben ik het liefst binnen, veilig achter het raam met de gordijnen dicht.
Buien zijn er nu eenmaal
Zo is het ook met emoties. Het liefst ben ik goed gehumeurd, maar er zijn ook minder fijne buien. Net als bij het weer, dat is nu eenmaal zo. Of ik het nu leuk vind of niet. Dat is de natuur.
Heb je ooit meegemaakt dat het droog werd doordat je bleef roepen dat het niet mocht regenen? Dat de wind ging liggen omdat je niet wilde dat het waaide? Evenzo helpt het niet als je jezelf wijsmaakt dat je geen verdriet mag voelen. Of dat je geen boosheid mag ervaren. Als het er is, is het er. Ook als je er over moppert of als je je tranen wegslikt. Weerstand helpt nooit richting een verandering. Het kost alleen maar energie. Acceptatie is het toverwoord. De bui waait echt weer over.
Wat je wel kunt doen
Soms begint het met accepteren dàt er weerstand is. Van daaruit is het makkelijker om de stap te maken naar aanpassen en meebewegen. Bijvoorbeeld door jezelf deugdelijk te beschermen met een regenjas of paraplu. En als het echt te gevaarlijk is kun je binnen schuilen. Niets mis mee.
Of... en dat is vast niet je eerste impuls: je weerstand opmerken en dan toch naar buiten gaan. Wat zou er gebeuren als je je eens nat zou laten regenen? Het is tenslotte maar water. Je hoeft het niet meteen leuk te vinden, maar dit ga je overleven. Het zou zomaar kunnen dat je ervaart dat regen minder erg is dan je dacht.
Uiteraard doe je dit niet bij code rood en bij voorkeur als je daarna droge kleren ter beschikking hebt. Er zijn grenzen. En als de weerstand of angst te groot is, dan doe je het gewoon (nog) niet.
Oneerlijk
Ik realiseer me dat het niet eerlijk verdeeld is. Sommige mensen zijn van nature een blij ei, anderen zijn wat zwaarder op de hand van karakter. De een krijgt ook meer ellende te verwerken dan een ander. Net als het weer. Vergelijk de hoeveel regen in Curacao maar met Schotland. Ook dat is een gegeven dat we niet even kunnen veranderen. En dat zou ook jammer zijn toch? Ik ben in deze landen geweest en het heeft beide een eigen charme. Je hebt alleen echt andere bagage nodig om een fijne tijd te hebben en dáár heb je zelf invloed op.
Emoties veilig toelaten
EFT zou je kunnen zien als een extra stuk bagage in een regenachtig gebied of tijdens het regenseizoen. Het helpt om uit de weerstand te gaan. Je zegt tegen je lichaam: "het is veilig, dit kun je hier en nu verdragen. Laat maar komen en laat maar gaan". Je zit immers veilig in een stoel 'slechts' een tijdelijke bui te verdragen. En als het te spannend of moeilijk is, doe we het samen en kijken we soms eerst van achter het raam naar de storm. Pas als je er aan toe bent, stap je voorzichtig de bui in. Want wat voor de één een buitje is, voelt voor de ander als een gevaarlijke storm. En dáár heb je rekening mee te houden. Veiligheid voor alles.
De bevrijding van toelaten
Conclusie: de emotionele buien in onszelf die we van nature liever niet toelaten, kun je - mits emotionele veiligheid geborgen is - wel leren toelaten voor een gezonde verwerking. Daar zit de bevrijding. De bui instappen en ervaren dat je het kunt verdragen. Het zijn maar emoties. Het is maar water.
Mocht je dat met emoties nog te uitdagend vinden, begin dan eens te glimlachen tijdens 'slecht' weer of te stampen in de plassen.