Er is altijd wel een stok om mee te slaan

Zelfkritiek
Dat onaardige stemmetje dat vindt dat je het anders, beter, sneller, aardiger, assertiever enzovoort had moeten doen. Stel dat je het wél sneller, beter, anders had gedaan. Dan was dáár ook wel weer wat van te vinden. Je eigen innerlijke criticus is super goed in zijn of haar taak.
Ik had het er onlangs over met een client. Het ging over de wens om borstvoeding te geven. Mocht dat niet goed op gang komen, dan zou ze dat zichzelf waarschijnlijk kwalijk nemen (ik geef te snel op, ik onthoud mijn kind de beste voeding). Maar zou ze ten koste van zichzelf de borstvoeding doorzetten, dan zou die stress en vermoeidheid ook niet goed zijn voor haarzelf en indirect ook niet voor de baby. Er is altijd wel een stok om mee te slaan.

Ken je die mop van de zelfkritiek?
Het toppunt is dat de innerlijke criticus vindt dat je minder zelfkritiek zou moeten hebben. Kritiek op de kritiek. Eigenlijk best grappig vind je niet? Dat is de grote mindfuck. De criticus heeft nu eenmaal een neus voor … die stok om mee te slaan. Anders was het geen criticus, ha ha.
Net als bij een andere onthulde illusies in de goochelwereld: zodra je het eenmaal ziet, kun je het niet meer niet-zien. Zie de humor er maar van in en hecht wat minder waarde aan alle zelfkritiek (gezonde zelfreflectie daargelaten, maar dat onderscheid ga je echt wel herkennen). Je gelooft toch ook niet alles wat er online rondgaat? De kunst is om het slechts op te merken en niet overal op te reageren. “oh ja daar is ie weer. PUNT”. Niet er tegenin gaan. Geen interne discussie. Of, als dat niet is gelukt: slechts opmerken dat je toch weer in de discussie bent beland en vervolgens kiezen om het te laten voor wat het is. Tot je er – geheid-  toch weer een keer intuint. Glimlach maar om je menselijkheid.

Waardering houd je ook niet zo lang bezig
Bedenk… als iets wél goed is gegaan, sta je daar ook niet zo overdreven lang bij stil en over-analyseer je ook niet waarom het zo ging zoals het ging. Die waarderende, tevreden kant kun je overigens wel trainen. Een helpende manier is om na het signaleren van de zelfkritiek, bewust oog te hebben voor je onderliggende intentie van dat waar een deel van jou kennelijk ontevreden of kritisch over is. Probeer maar eens. Die intentie valt vast wel te waarderen. PUNT.