Je bent meer dan je denkt en voelt

Je bent meer - veel meer - dan je lichaam, gedachten en gevoelens die zo 'fijn' met elkaar in conflict kunnen zijn. Het model dat ik sinds een aantal maanden gebruik voelt voor mij als een comfortabele, goed passende, warme jas 😊 Ik merk dat het cliënten ook helpt om wat ruimer en milder naar zichzelf te kijken. Dankzij dit model, haal ik zelf ook vaker mijn schouder op. Eén schouder.

(Credits aan Jentien Keijzer)

Persoon
Die binnenste cirkel, dat is wie je bent als persoon met je (tijdelijke) lichaam, (telkens veranderende) gedachten, (wisselende) emoties en al je (verschillende) gedragingen. Allemaal tijdelijke uitingsvormen van jou op een bepaald moment in de tijd. Je bent immers niet meer de persoon van 5 jaar geleden! Zelfs op celniveau ben je al tig(!) keer vernieuwd sinds je geboorte! In deze cirkel wordt van alles ervaren, dankzij het feit dat we ons lichaam hebben als voertuig.

Bezieling
De middelste cirkel is je bezieling, dat wat jou, uniek maakt. Je eigenschappen en kwaliteiten, dat waar je blij van wordt, dat waar jíj op aan gaat. Je verlangens, je diepere laag, je blauwdruk. De onderstroming zou je kunnen zeggen. Mensen die doen wat bij hun stroming past, zeggen dat ze zielsgelukkig zijn. Deze cirkel is minder tastbaar en toch een wezenlijk onderdeel van jou.

Bewust-zijn
De buitenste cirkel is oneindig – vandaar de stippellijnen. Dat is je Bewust-Zijn. Het deel dat alleen maar ‘is’. Daar valt weinig te doen, het is er stil en tijdloos. Daar ‘verblijf’ je bijvoorbeeld tijdens een meditatie. Dan is er uitsluitend de waarnemer die zich bewust is van het waarnemen. Vredig en liefdevol accepterend (“het is wat het is”).
Zonder dat je ervaring hoeft te hebben met meditatie, kun je je misschien voorstellen dat er altijd een deel van jezelf is dat neutraal kan opmerken wat er in de binnenste cirkel gebeurt aan gedachten, emoties en fysieke reacties.

Realisatie
Als ik tot me door laat dringen dat ik dit allemáál ben (dat eindeloze bewust-zijn in dit tijdelijke lichaam met mijn verlangens, uitdagingen en kwaliteiten) voel ik me compleet. Deze herinnering van wie ik werkelijk ben raakt me. Een mengeling van ‘heimwee’ en dankbaarheid.

Theorie versus praktijk
99% van de tijd verblijf ik waarschijnlijk net als jij toch ook gewoon in die kleine beperktere cirkel van persoonlijke ervaringen. Er is gewoon te veel reuring en afleiding in die kleinste cirkel! Dáár gebeurt het Leven! En dat kan beslist intens zijn.
En toch…zonder me de hele dag in hogere sferen te begeven, is het besef dat er meer is dan een tijdelijke, veranderlijke emotie of gedachte, enorm helpend! Zeker nu ik weet dat de mogelijkheden IN die middelste cirkel zo beperkt zijn.

Hoe zit dat dan?
In die kleinste actie-cirkel zijn van jongs af aan slechts twee opties: hechten (aan fijne ervaringen) en verzetten (tegen onaangename ervaringen). Het is de cirkel van tegenstellingen. Van goed of fout, mooi of lelijk, fijn en niet-fijn. Oordelen om (van oorsprong) te kunnen overleven en verzetten om (aanvankelijk) te beschermen. Dus zeker met een goede bedoeling! Dit is wat mensen doen, dat zit in onze natuur en gaat ook echt niet zomaar veranderen.

Goed bedoeld...?!
In de praktijk van alle dag levert dat hechten en verzetten ook vervelende (leerzame!) uitkomsten op. Denk aan de 'strijd' tussen gevoel en verstand:

Wéten dat je best wat vaker voor jezelf mag kiezen en toch bang zijn voor wat een ander daar van vindt (hechten aan goedkeuring, verzet tegen afwijzing).
Beseffen dat je de ander niet kunt veranderen, en toch frustratie voelen als je partner niet meelevend genoeg reageert (hechten aan begrepen worden, verzet tegen de pijn van geen erkenning krijgen voor je emotie).
Begrijpen dat je ouders hebben gedaan wat ze konden, maar toch ook aandacht, erkenning of iets anders hebben gemist (verzet tegen verdriet en teleurstelling).
En het toppunt van verzet: jezelf afrekenen óver die strijd tussen gevoel en verstand, "Waarom doe ik ook zo moeilijk?" (verzet (bescherming!) tegen een heel scala aan lastige gedachten en gevoelens).

Drama en groei
Goed bedoeld en vooral al heel jong geleerd, dat hechten en verzetten, maar geregeld met een persoonlijk drama tot gevolg. Drama dat je eindeloos kunt volhouden of waar je op enig moment genoeg van hebt. Dat zijn vaak momenten van persoonlijke crisis. Of: groei.

Uitzoomen
Wat helpt om het drama te ontstijgen is om die beide buitenste cirkels erbij te betrekken:

Vanuit de buitenste cirkel waarnemen wat er nu eigenlijk allemaal gaande is in die binnenste cirkel,
Kijken met je kwaliteiten, door de lens van mildheid en begrip naar de worstelende persoon die slechts probeert pijn te vermijden en verlangens te verwezenlijken.
Realiseren dat er altijd een zekere mate van tegenstrijdigheid zal zijn in jezelf als persoon.

Zelfontwikkeling
Als je je gedachten en emoties op die manier kunt doorzien én doorvoelen (met bijvoorbeeld EFT), brengt je dat op het pad van zelfontwikkeling.

Welk ongemak of pijn probeer je te vermijden?
Welke behoefte is niet vervuld?
Zit je nog wel in de juiste stroming of vraagt het Leven iets anders van je?
Wie wil je NU zijn in deze situatie?
Wat wil hier NU gebeuren in het grotere geheel?

Dit geeft andere uitkomsten dan wanneer je alleen focust op het drama. Of wanneer je je verzet tegen het verzet. Dan bijt je jezelf steeds in je staart: daar in die drama-cirkel zíjn nu eenmaal de niet-altijd-helpende gedachten en soms vertroebelende emoties. En niet te vergeten je oordelen daarover.
Wanneer je bewustzijn opmerkt dat je (een deel van) jezelf weer eens aan het afwijzen of bekristiseren bent, kun je daar gerust zo nu en dan één schouder over ophalen: "ach, ik zie het mezelf weer doen - geeft niets". Ja, één schouder maar, probeer maar eens 😊

Wat heeft EFT hier mee te maken?

Met Emotional Freedom Techniques (eventueel in combinatie met opstellingen) doe je meer dan je schouder ophalen. Dan ga je vanuit oprechte belangstelling met een vergrootglas op de persoon inzoomen. Wat is er gebeurd? Wat is het drama? Dat kan ook een klein voorval zijn, zoals een scene met je partner waarbij je teleurgesteld bent in zijn of haar reactie. Of een situatie op je werk, met je familie etc.

Tegen de natuurlijke reflex van verzet in, vanuit het besef dat je meer bent
dan je gedachte of emotie, laat je alles wat zo'n situatie nu nog met je doet, gedoseerd toe.

Je gedachten, het verhaal dat je jezelf vertelt.
De spanning in je lichaam.
De eventuele tranen van teleurstelling, de interne vulkaan aan boosheid of de brok van verdriet.
Je eigen oordelen of schaamte over dat wat er nu gebeurt in jou.

In de veilige setting van de sessie, gebruik makend van je waarnemende deel, je begrip en mildheid, en met een ruimer bewustzijn dan toen het voorval gebeurde, kun je je overgeven aan de ervaring NU. Toelaten van ongemak, erkennen van gemis. "Het is wat het is." Allemaal binnen jouw grenzen. De ervaren intensiteit zal afzakken dankzij taal en tikjes. Vaak heeft zo'n scene te maken met eerdere ervaringen met hetzelfde reactiepatroon. Ook daar zoom je (zo nodig) op in.
Dat is verwerken met je hele wezen (en niet alleen je denkende hoofd). Dat geeft een bevrijdend gevoel, geeft mogelijkheden om anders te reageren dan je tot nu toe deed.
Dit is zelfacceptatie in uitvoering. Omdat je méér bent – zo oneindig veel meer – dan die tijdelijke emotie of gedachte die je - ogenschijnlijk - kan overspoelen.