Het is net als bij 'wie is de mol'.
Je eigen 'overduidelijke mol' valt soms toch voortijdig af. Niets is wat het lijkt en pas achteraf wordt alles duidelijk.
Nu al claimen dat je precies weet hoe 't zit met welke theorie dan ook, ik waag me er niet aan. Tunnelvisie wordt dankzij algoritmes op social media ook nog eens versterkt. Zit je eenmaal in de complottunnel (of in de mainstream-tunnel) ... Alles lijkt te kloppen. Zie je wel!
Ik wil niet meedoen... ik zou er gek van worden!
Ik kijk liever van een afstandje naar de fascinerende gebeurtenissen. Het niet-weten accepterend, probeer ik dichtbij mijzelf te blijven. Me niet te verliezen in angst en zorgen. Niet om weg te kijken, maar om juist verantwoordelijkheid te nemen voor de keuzes dichtbij.
Dichtbij
Ik geniet van de rust, ik leer van de knallende ruzie met mijn dochter, ik ontdek welke boodschappen ik eigenlijk niet zo nodig heb, ik word creatief in mijn werk en ja ik word ook uitgedaagd op bepaalde vlakken, absoluut. Maar ik merk vooral op hoe redelijk makkelijk ik meebeweeg en rustig blijf in deze potentieel stressvolle tijd. Dingen gaan zoals ze gaan...ik volg 't journaal én ik luister naar de andere geluiden. Ik twijfel ook wel eens bij wat ik zie en hoor. Maar ik hou het bij het constateren dat ik twijfel.
Is er wel een mol?
Gelukkig mag ik ook bij dit 'spelprogramma' zo vaak van mol wisselen als ik maar wil. Pas bij de laatste aflevering zal alles duidelijk worden. Vandaag kies ik voor acceptatie, rust en vertrouwen.
En stel je eens voor....misschien is er helemaal geen mol en zitten we in een veel grotere productie. Eén waar geen goed of fout is. Geen wij en zij. Wie weet...
